دریکی از پست های مربوط به شاهنامه خوانی درمنچستر، به بیتی در شاهنامه (بگشتاسپ گفت آن زمان جنگجوی / که تا زنده ای زین جهان بهر جوی) اشاره داشتم و آنرا تحت عنوان "افکار خیامی در شاهنامه" علامت گزاری کرده بودم. دوست عزیزی گوشزد کردند که فردوسی مدتها قبل از خیام زیسته. تصمیم گرفتم مطلب را در پستی بیشتر توضیح بدهم. با تشکر از توجه این دوست گرامی
عنوان "افکار خیامی در شاهنامه" را برای تاکید بر تنوع داستان های شاهنامه انتخاب کردم. افکاری است که به عنوان افکار خیامی آنها را می شناسیم و به خیام نسبت می دهیم در حالیکه برخی افراد به علت عدم آشنایی با این اثر برجسته شاهنامه را کتاب جنگ و خونریزی نامیده اند. استفاده از عنوان بالا اشاره به این امر بود که خیلی هم روی تقسیم بندی مرزها نباید تکیه کنیم. در کتابی که انتظار داریم جز از جنگ و خونریزی چیزی نبینیم، چنان داستان های رومانتیک و نکات ظریف بکار برده شده که کمتر اثر عاشقانه ای بپای آن می رسد. منطق شاهنامه هم در نوع خود بی نظیر است. شاهنامه کتابی پر از آداب، منطق، حکمت و احساساتی است که به شعرای بعد از او نسبت داده شده در صورتی که فردوسی پیشرو آنها بوده و ابیاتی که به عنوان نمونه "افکار خیامی در شاهنامه" نامیده ام در واقع قبل از دوران خیام نوشته شده. این بدان معنا نیست که خیام یا دیگر شعرا را بخواهم مقلد فردوسی بنامم، بلکه تاکید بنده بر این امر بوده که فردوسی الهام بخش خیلی از بزرگان بوده. امیدوارم که توانسته باشم منظورم را توضیح بدهم
© All rights reserved
No comments:
Post a Comment